Waarom garandeert goede intimiteit geen goede seks, in tegenstelling tot wat veel mensen denken?
De volgende vraag zou dan zijn: kunnen we willen wat we al hebben?
Dat is de vraag van $1.000.000, toch?
En waarom is het verbodene zo opwindend? Wat maakt overtreding zo begeerlijk?
En waarom leidt seks tot baby's, en zijn baby's vaak de fatale klap voor je seksleven?
En hoe voelt het als je liefhebt? En hoe verschilt dat van verlangen?
Dit zijn enkele van de vragen die centraal staan in mijn verkenning van de aard van seksueel verlangen en de bijbehorende dilemma's in moderne liefde.
Verlangen is een centraal concept geworden in moderne liefde en individualistische samenlevingen.
Dit is de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat we proberen seksualiteit op de lange termijn te ervaren, niet omdat we 14 kinderen willen, waarvoor we er nog meer nodig hebben, omdat velen van hen het niet zullen halen, en ook niet omdat het exclusief de huwelijksplicht van een vrouw is.
Dit is de eerste keer dat we seks willen hebben voor plezier en verbinding, geworteld in verlangen.
Dus wat onderhoudt verlangen en waarom is het zo moeilijk?
In het onderhouden van verlangen in een vaste relatie, ligt de combinatie van twee fundamentele menselijke behoeften. Enerzijds onze behoefte aan veiligheid, voorspelbaarheid, zekerheid, betrouwbaarheid, stabiliteit, al deze waarden van ons leven die we thuis noemen.
Maar anderzijds hebben we even sterk behoefte, zowel mannen als vrouwen, aan avontuur, nieuwigheid, mysterie, risico, gevaar, het onbekende, de onverwachte verrassing, aan reizen.
Het verzoenen van onze behoefte aan veiligheid en onze behoefte aan avontuur in één relatie, of wat we vandaag graag een gepassioneerd huwelijk noemen, was vroeger een contradictie in termen.
Het huwelijk was een economische instelling waarin je een partnerschap kreeg voor het leven, qua kinderen en sociale status en opvolging en gezelschap.
Maar nu willen we dat onze partner ons nog steeds al deze dingen geeft, maar daarnaast wil ik dat je mijn beste vriend bent en mijn vertrouweling, plek van verlichting en mijn gepassioneerde minnaar bovendien.
Dus we komen bij één persoon en we vragen hen eigenlijk om ons te geven wat een heel dorp ons ooit kon bieden.
Geef me een gevoel van erbij horen, geef me identiteit, geef me continuïteit, maar geef me ook transcendentie en mysterie, en dat alles in één. Geef me comfort, geef me nieuwheid, geef me vertrouwdheid, geef me voorspelbaarheid, geef me verrassing.
En we denken dat het vanzelfsprekend is dat speeltjes en lingerie ons daarmee zullen redden?
De crisis van verlangen is vaak een crisis van de verbeelding.
Dus waarom vervaagt goede seks zo vaak?
Wat is de relatie tussen liefde en verlangen?
Hoe verhouden ze zich en hoe botsen ze?
Daarin ligt het mysterie van erotiek.
Dus als er een werkwoord is dat met liefde komt, is het 'hebben', en als er een werkwoord is dat bij verlangen hoort, is het 'willen'.
In liefde willen we hebben, we willen de geliefde kennen, we willen de afstand minimaliseren, we willen die kloof dichten, we willen de spanning neutraliseren, we willen nabijheid.
Maar in verlangen willen we eigenlijk niet echt teruggaan naar de plaatsen waar we al zijn geweest, een voorspelbaar scenario houdt ons niet geïnteresseerd.
In verlangen willen we een ander aan de andere kant, iemand die we kunnen bezoeken, waar we tijd mee kunnen doorbrengen, waar we kunnen zien wat er gebeurt in hun buurt.
In verlangen willen we een brug om over te steken.
vuur heeft lucht nodig, verlangen heeft ruimte nodig.
Wanneer voel je je het meest aangetrokken tot je partner, niet seksueel aantrekkelijk, maar het meest aangetrokken?
Er een paar antwoorden die steeds terugkomen.
1 daarvan is : “Ik voel me het meest aangetrokken tot mijn partner als ze weg is, als we uit elkaar zijn, als we weer samenkomen, eigenlijk wanneer ik weer contact kan maken met mijn vermogen om mezelf voor te stellen met mijn partner.”
De verbeelding komt weer in beeld, en het kan verankeren in afwezigheid en verlangen, wat een belangrijk onderdeel is van verlangen.
Mysterie gaat niet over reizen naar nieuwe plaatsen, maar over kijken met andere ogen.
Ik voel me het meest aangetrokken tot mijn partner als ik hem in zijn element zie, als ze op het podium staat, als hij iets doet waar hij gepassioneerd over is, als ik hem op een feestje zie en andere mensen echt tot hem aangetrokken worden, als ik haar zie schitteren, kortom, als ik naar mijn zelfverzekerde partner kijk.
Waarschijnlijk de grootste aantrekkelijkheid over de hele linie is zelfvertrouwen, als in zelfvoorzienend.
Ik kijk naar deze persoon, en op dat moment is deze persoon die al zo vertrouwd en bekend is, plotseling weer enigszins mysterieus, weer enigszins ongrijpbaar.
In deze ruimte tussen mij en de ander ligt het verlangen, die beweging naar de ander toe.
Dus wanneer ik mijn partner op zichzelf zie, bezig met iets waarin ze opgaat, kijk ik naar deze persoon en krijg ik tijdelijk een verschuiving in perceptie, en blijf ik open voor de mysteries die zich vlak naast me bevinden.
En dan nog belangrijker in deze beschrijving over de ander of mezelf, is dat er geen behoeftigheid is in verlangen.
Niemand heeft iemand nodig in verlangen.