Het is 2017 0:30 ‘s nachts en ik lig te slapen als ik ineens wakker geschud word. Bianc, wakker worden! Zegt mijn partner en ik zie een rare blik in zijn ogen. “Wat is dit?!” Hij houdt een telefoon onder mijn neus met een openstaand bericht, maar ik kan van de schrik niet helder nadenken en antwoord geven. Dan volgt de vraag; ga jij vreemd?!! Zo ja, dan kan je nu jouw spullen pakken en vertrekken!
Zo boos had ik hem nooit gezien en zo veel angstgedachten tegelijk heb ik nooit meer ervaren. Ik besefte mij op dat moment dat ik een keuze moest maken. Vanaf nu moest ik eerlijk zijn. Ik ging niet vreemd, maar ik wilde niet meer samen zijn. Dit wist ik al veel te lang, maar de wens om te stoppen durfde ik steeds niet uit te spreken. Nu had hij mijn app bericht gelezen, die ik naar een vriendin stuurde waarbij ik wel eerlijk vertelde wat mijn verlangens waren. Het ergste was de angst die ik voelde bij de gedachte dat mijn kinderen nu twee ouders hadden die niet meer normaal met elkaar konden communiceren. Een scheiding mee moesten gaan maken, met ruzie en dat was dan mijn schuld.
Ik was bang voor de waarheid.
Ik had een slecht seksleven, vaak geïrriteerd over huishoudelijke zaken, humeurig en gaf mijn partner vaak de schuld.
Ik vond mijzelf thuis geen leuke vrouw meer.
Bang om alleen verder te gaan. Bang om mensen te kwetsen zoals mijn partner, mijn kinderen of mijn familie. Bang om veroordeelt te worden. Bang voor minder financiële vrijheid.
Maar toch groeide er een brandend verlangen. Een verlangen naar alleen zijn. Een eigen huis een nieuw leven een nieuwe kans op een gevoel van vrijheid.
Nooit had ik kunnen bedenken dat ik nu, compleet anders in het leven zou staan. Onafhankelijk, een passievolle relatie.
Totaal andere kijk op seks, geen gezeik over het huishouden, eigen keuzes maken op mijn eigen manier.
Geen schuldgevoel of schaamte meer. Blije kinderen en een bovendien goede relatie met mijn ex. Ik voel me vrij!
Mijn visie?
Ik geloof niet in de standaard relatietherapie en daar begon mijn zoektocht naar een andere mogelijkheid en die vond ik.
Ik vond individuele therapie. Appart van elkaar bij een coach, maar samen werken aan een relatie die voor ons beide werkte en ons weer volledig in de liefde voor elkaar bracht. Zij hielp ons uit elkaar te gaan in liefde en wij loste de boosheid en schaamte, verdriet en angst op, door wat we daar leerden.
Dit gun ik jou ook! met of zonder elkaar een gelukkiger leven.